Madlena Komakhidze

1. გამოიყვანეს დილით ადრე ქალები, დასვეს სატვირთო მანქანზე, გახსნილზე. მასთნ იჯდა გვერდში გოცო მახარაძე, ლეილა გორდელაძის დედა, რომელიც მიდიოდა იმ მუხლით, რომ დახვრეტა ეკუთვნოდა. ამ დროს კაცები გამოიყვანეს და გოცო მეუბნება: თალიკო, ეს ხომ ოტიაა, მამაჩემს ოტია ერქვა. მამაჩემი მაღალი კაცი იყო, როგორც დედა ყვებოდა, ლამაზი და წარმოსადეგი და დედამ უთხრა, რომ: არა ეს ოტია როგორ არის, ნახე რა დღეშია ვიღაცაა. ეს ხალხიც მოიყვანეს ამ მანქანაში, ერთ მანქანაში დასვეს, მე იმის თქმა მინდა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ”კაგებე” იყო, ორგანიზებული არ იყო არაფერი, ერთ მანქანაში ჩასვეს კაცები და ქალები, გოცო ძალიან მაგარი ქალი იყო, მიტრიალდა მოტრიალდა და დამისვა გვერდით, შევხედეო დედამ და ერთი შავი თმა აღარ ქონდა, 33 წლის იყო მაშინ, ხელები გამხდარი, თვითონ ყვითელი და ვეუბნები: ოტია, შენ ხომ მაგარი ვაჟკაცი ბიჭი იყავი, რა მოგივიდა? როგორ რა მომივიდაო და გამოწია ფეხები და შეხვეული ქონდა რაღაც ტილოებში, სულ გასისხლიანებული და ჩირქით სავსეო და მითხრა: აი ნახე რა მიქნეს, ერთი ფრჩხილი აღარ დამიტოვეს ფეხზეო. აქედან, რომ გავალო, «Я логда от сюда вийдуб я босой дойду до Кремля», უთქვია რომელი კრემლი, აპრილში წაიყვანეს და ორ თუ სამ თვეში დახვრიტეს.