Konstanty Bałtrusiewicz (* 1924)

Konstanty Bałtrusiewicz urodził się 1 kwietnia 1924 roku w miejscowości Rudobiście w powiecie brasławskim, województwa wileńskiego jako syn Jana i Kazimiery z Ławrynowiczów. Był jedynakiem. Uczęszczał do polskiej szkoły powszechnej w Jodach,      25 km od wsi Rudobiście, gdzie ukończył 7 klasę w 1938 roku. Następnie poszedł do gimnazjum do Brasławia, za które nie płacił, ponieważ był wzorowym uczniem i jego dalszą edukację opłacała gmina. W tej szkole skończył tylko dwie klasy, gdyż wybuchła wojna. W dzieciństwie pracował na roli, pomagając ojcu na ich 12 ha ziemi. Grywał na organach w kościele w Jodach.

Gdy wybuchła wojna sowiecko-niemiecka 1 września 1944 roku wstąpił do pułku na Litwie, aby przyłączyć się do polskiego wojska. Szczęściem uniknął wywózki na Syberię wraz z innymi żołnierzami i przez Ukrainę, gdzie spotkał polski pułki dotarł do Lublina z Armią Kościuszkowską. A 13 września 1944 roku z I pułkiem artylerii dotarli do Majdanka. Po kilku dniach postoju w obozie wyruszyli przez Rembertów do Warszawy. W pułku został przydzielony do łączności i walczył na froncie Stare Bródno koło Warszawy w 1944 roku. Przez krótki czas pracował też w radiostacji. Po zdobyciu Warszawy wraz z wojskiem dotarł aż do miejscowości Stabnice nad Zatoką Szczecińską. Po miesiącu ruszyli w kierunku Berlina i połączyli się z wojskiem amerykańskim nad rzeką Łabą. Gdy skończyła się wojna wrócił do Polski, do Łukowa na południe od Warszawy. Tam ukończył szkołę kierowców samochodów i dotarł do Siedlec. Przez rok pracował w Przemyślu jako kierowca i ochroniarz pułkownika. Po demobilizacji (1 marca 1947 roku) i zwolnieniu z wojska przyjechał na dawne Kresy w 1954 roku, żeby wraz z rodziną wyjechać do Polski. Został zatrzymany na Białoruskiej SRR i pracował w sowchozie. Następnie wyjechał do Dyneburga i pracował na kolei. Od 1998 roku należy do Związku Polaków „Promień” i Związku Kombatantów.