Władysław Karol

"A, Żydów! No, los ich marny jak to się mówiło. Żydów, ich tu w Słobódce dużo było. Tu sklepów było ich żydowskich. I ich od razu... Im naszyli takie no szmatki, takie napisane „J”, „JUDA”. Żółtym takim kraskoj takoj „Ju” z przodu i z tylu i oni tu chodzili, a później do getta ich zapędzili do Brasławia i tam rozstrzelali. O, taki ich los był. No, tamże gdzie rozstrzelane tam jest teraz cmentarz jest żydowski. No, niektórzy uciekli prawda. Ale wszystko jedno, później ich złapali. Ludzie ich prawda chowali, ale za to też mogli rozstrzelać i Żydów i gospodarza za trzymanie Żydów. Nie w Słobódce, że to, a na wioskach, że tam, że tam jest takie domy, że i w lesie i tak i tak. No, oni tak miejscami chowali, ale ich wszystko jedno rozstrzelali, złapali. A i rozmaite sklepy. Sklepy rozmaite były, rozmaite takie materiały. W tym domie nawet sprzedawali, że kostiumy szyć można było takie ładne. Rozmaite materiały, kolonialne to nazywało się, 7 albo 8 sklepów to było w Słobódce. A Żydom los marny był! To ich bez żadnego sądu rozstrzeliwali i już. Jak Żyd Juda, a Juda kaput! O, gut gut i Juda kaput... No, pogromy. A kto pogromy? Niemcy tylko pogromy zrobili..."

„No, i zachciało mi się przyjechać tutaj, wot. Ja nie zostałem w Polsce. Bo tam też porządku bardzo nie było. Żadnego porządku po wojnie nie było. Akowcy sobie, Ukraińcy sobie, a Polacy sobie i tam taka walka szła cały czas. Ja nie wiem kiedy się tam skończyło to wszystko Nie mogę powiedzieć. No, i przyjechał tu. Ja wrócił w 47 roku tu. (...) Bo moja rodzina była tu u mnie i myśleli, że wyjedziemy do Polski, a nas już nie wypuścili później. Jeżeli by tam został to został, a tak już... Nie puścili później. Ja chciał wyjechać, ale nie puścili. Nie tak to łatwo było wyjechać.”