Tadeusz Rusnak

"Po pierwsze udział we Mszy Świętej był szczególny. Oni uczestniczyli. Tam nie było przypadkowych, że się, że stoi i gdzieś tam sobie myślami. Przypuszczam, że największe wrażenie, bo ksiądz Orzechowski dobrze mówi, umiał to nazywać po imieniu. To kazanie było najważniejsze w tym momencie dla tych ludzi. Cisza i brawa, no to są te znaki tego zaangażowania , tego. Ludzie byli głodni tej prawdy, nie, tego Słowa. Pamiętam jak szedłem na, miałem kazanie jeszcze na Zabobrzu, katechezy tam, szybciutko z tej katechezy biegnę do kościoła, bo już czas, a ktoś mi: 'Niech ksiądz im powie, niech ksiądz im powie'. Tym komunistom. 'Ale ksiądz im powiedział'. Wiec ludzie oczekiwali, żeby ksiądz im dołożył, tym komunistom, no ale potem zostawałeś sam, nie."

"Miałem może i szczęście, bo, że tu byłem, na praktyce we Wrocławiu. Mogłem być na praktyce gdzieś daleko poza Wrocławiem. Moja praktyka diakońska miała miejsce u św. Maurycego, w parafii w śródmieściu. No i kiedy się dowiedzieliśmy, ja nie wiem już jak, od kogo, ale że ksiądz Orzechowski ma odprawiać Mszę Świętą, no to żeśmy się skrzyknęli. Czyli koledzy, którzy byli też we Wrocławiu na praktyce, tej diakońskiej. No i tutaj mam na zdjęciu tych kolegów. To jest, tak tu nawet napisałem: Józef Hałka - dzisiaj już jest w stanie świeckim, ksiądz Stanisław Orzechowski, Adam Prażak, diakon - dziś już wikary, proboszcz i ksiądz diakon Eugeniusz Jacyszyn. I obsługiwaliśmy tę Mszę Świętą, z księdzem Orzechowskim, który był Naszym profesorem w seminarium, teologię pastoralną wykładał."