Krystyna Starczewska

"Nadzieję to mieliśmy, to znaczy mieliśmy nawet pewność, nie nadzieję, to znaczy byliśmy głęboko przekonani, że jeżeli nie teraz, nie za naszego życia, to za życia naszych dzieci, ale to się musi zmienić, bo to jest na tyle zły system, że on nie może trwać, on musi upaść. Po wprowadzeniu stanu wojennego to jeszcze bardziej, to znaczy że to już jest tak jaskrawy absurd, że to musi się skończyć, chociaż słabły te nadzieje w społeczeństwie, ale myśmy je mieli, dlatego żeśmy układali program szkoły, bo nam się wydawało, że jeżeli nie w tej chwili, no to za dwa lata, jeżeli nie za dwa lata, za pięć lat, ale dobrze jest się przygotować na tą zmianę. Także ta nadzieja nam zawsze. No, gdyby człowiek nie miał nadziei, to by tego nie robił, to była jednak bardzo duża praca".

"Teraz my mamy tutaj patrona naszej szkoły, to jest maharadża hinduski Jam Saheba Digvijay Sinhji, który właśnie przyjął do siebie, do Indii, przetransportował dzieci wyjeżdżające, dzieci syberyjskie. Kiedy powstawała Armia Polska, która wyszła potem, kiedy powstała Armia Andersa, to z nimi razem wychodziły setki, tysiące dzieci. No i właśnie ten hinduski maharadża te dzieci uratował a my mamy w tej chwili jako szkoła kontakt z trzema osobami, które były dziećmi wtedy tam, w Indiach, które do nas przychodzą i opowiadają. Jeden pan napisał książkę o tamtych rzeczach i właśnie od nich też wiem, jak to było, jakie to były przeżycia związane z tym. Nawet nasze dzieci wydały, to były takie wywiady i wydały takie pisemko o tym naszym maharadży. Tam są z różnych stron opisy tych przejść syberyjskich. Niesamowite zupełnie".

"To już był ostatni, że tak powiem, ostatnie poczucie odrzucenia tego wszystkiego, co tutaj jest, że trzeba to czym prędzej zmienić. Ta inwazja na Czechosłowację, to, co działo się w Polsce, ten sposób rozprawiania się z buntami studenckimi, ta nagonka antysemicka, absurdalna i Czechosłowacja to był ostatni, że trzeba zacząć jakąś poważną działalność opozycyjną. No i wtedy zaczęły już powstawać nie tylko takie spontaniczne działania, ale coś takiego bardziej zorganizowanego".