Stefan Supranowicz (* 1920)

Ur. 10 stycznia 1920 we wsi Żubłędzie, gmina Mejszagoła (II RP). Była to wieś tuż przy ówczesnej granicy polsko-litewskiej. Ukończył cztery klasy szkoły, która działała we wsi. Przed 1939 rokiem pomagał w gospodarstwie i pracował w rolnictwie. W czasie okupacji niemieckiej był na liście osób, które miały wyjechać na roboty do Rzeszy, ale dzięki splotowi szczęśliwych okoliczności i dzięki życzliwości miejscowego wójta został odesłany do domu. Na przełomie 1944 i 1945 roku został zatrzymany w jednej z łapanek, jakie urządzali Sowieci na polską młodzież. Po aresztowaniu i przewiezieniu do więzienia na Łukiszkach, po kilku tygodniach aresztu i przesłuchaniach został wysłany do obozu pracy w głąb Rosji. Przebywał w Stalinogorsku i w obozach przy dwóch kopalniach węgla. Obsługiwał tam m. in. pompy elektryczne. W obozie przy drugiej kopalni węgla więźniowie praktycznie nie byli pilnowani, w związku z tym Stefan Supranowicz uciekł z obozu tak jak i wielu innych więźniów. Po szczęśliwym powrocie do domu przez kilka miesięcy żył bez żadnych dokumentów, co było powodem kilku nieprzyjemnych i niebezpiecznych sytuacji. Korzystając z przychylności miejscowych sowieckich urzędników i po przedstawieniu nieprawdziwych okoliczności rzekomego zwolnienia z obozu, otrzymał stosowne dokumenty, co zakończyło definitywne okres życia związany z łagrem. Stefan Supranowicz w kolejnych latach pracował w kołchozie wykonując różne prace, w tym administracyjne. Ożenił się, miał syna i córkę. Mieszka w Jawniunach pod Wilnem.