Maciej Zięba

„I nagle właśnie wtorek rano, śliczny zresztą dzień – to cały czas była piękna pogoda – patrzymy, patrzę sam – nie ma komunikacji [miejskiej]. No i to jest takie szokowe i niezwykłe po prostu. I to genialny strajk, bo taki strajk to rzeczywiście całe miasto ma sygnał. Ludzie jakoś tam idą do pracy, chociaż bym powiedział świątecznie – jak to nazwali „karnawałem solidarności” to jest prawda. Jest z jednej strony lęk, że spacyfikują – czy to będzie ZOMO czy Specnaz, to już jest jakby drugi poziom abstrakcji, natomiast pierwszy, że spacyfikują po prostu, że to się źle [skończy]. Ale my robimy coś godnego, robimy coś razem! Taka atmosfera jednak jak z tej pierwszej pielgrzymki Jana Pawła – ludzie życzliwi, uśmiechnięci. Wsiadam na składak [rower] i objechałem miasto – na Karłowice i tą zajezdnię i tamtą, jakieś flagi wystawione, ludzie uśmiechnięci, jakieś straże takie godnie [wyglądające]. Tam już też mówiono w stoczni gdańskiej, że nie ma alkoholu, że jakąś modlitwę ewentualnie [można zorganizować].”